De start van de Elfstedentocht

Nederland, de provincie Friesland. Of Fryslân zoals de Friezen het noemen. Met een stel donkerblauwe schaatsen staat Siebe Wiersma ontspannen op het ijs. Hij draagt een blauw thermopak en een zwarte, wollen muts bedekt het meeste van zijn stroblond haar. Een enkele witte wolk drijft door de blauwe lucht en bij iedere uitademing creëert hij er een nieuw wolkje bij, wat bijna meteen weer verdwijnt. Het is koud, -10°C volgens het weerbericht en de voorgaande dagen waren ongeveer even koud. En dat is goed nieuws, want nu is het ijs dik genoeg om de zestienduizend deelnemers van de Elfstedentocht de dragen. Siebe kan niet anders dan glimlachen als hij naar andere schaatsers kijkt.
De laatste keer dat hij een Elfstedentocht heeft meegemaakt was als een jongen van zes, met zijn pake stond hij toen in een bevroren weiland naar de tocht te kijken. En nu als een jongeman van vijfentwintig kan hij zijn droom waarmaken en zelf meedoen. Het is jammer dat zijn pake er niet meer is om het mee te maken, maar hij weet dat zijn ouders en zusje hem ergens op de route zullen aanmoedigen en dat pake trots zou zijn geweest.
Opwinding en enthousiasme vullen zijn hart als hij naar zijn startpositie glijdt terwijl hij een zonnebril op zet. De volgende groep die mag starten is de zijne, met de enorme hoeveelheid deelnemers is het nodig om ieder kwartier een groep van duizend deelnemers te laten starten. Toeschouwers juichen de schaatsers toe terwijl die zich verzamelen. De koude wind op zijn wangen deert hem niet en de glimlach lijkt op zijn gezicht gebeiteld, er hangt een uitgelaten sfeer in de lucht en Siebe is er trots op om van dit evenement deel uit te mogen maken.
Het startschot nadert en ineens komt er een nerveus gevoel op bij Siebe. Dit is niet de eerste wedstrijd die hij ooit gereden heeft, maar wel de grootste. Zijn doel is ook niet om te winnen, hij wil gewoon de eindstreep halen. Het is natuurlijk leuker om te winnen en hij belooft zichzelf dan ook te eindigen met de beste tijd die hij kan halen. Dit moment is immers waarom hij al die jaren lange-afstand schaaten heeft getraind.
Hij staat klaar en als het startschot klinkt verdwijnt het nerveuze gevoel en de eerdere opwinding keer terug. Hij zet af op het ijs en begint zijn bijna tweehonderd kilometer lange Alvestêdetocht.

*** © Mariska Bekker ***