“Voorzichtig, let op de krakende tree.”
Twee jongens slopen naar de zolder en nadat ze zeker wisten dat hun ouders hen niet hoorde gingen ze erbinnen en sloten de deur stilletjes achter zich. Ze hadden laatst een kist gevonden en niet zomaar eentje. De kist zat vol met kaarsen, runen, houtskool. En een oud boek met heuse bezweringen. Zo eentje waarmee je een demon kan oproepen die je wensen vervult. Natuurlijk mochten hun ouders dat niet weten. Nee, dit moesten ze in het geheim doen.
Ze hadden de laatste keer geen tijd gehad om een spreuk uit te kiezen, hun moeder was hen komen zoeken. Maar vandaag was het zover. Ze bladerden in het boek tot ze bij een betrekkelijk veilige kwamen. De demon die ze zouden oproepen kon zonder hun toestemming de cirkel niet uit en ze konden hem makkelijk terugsturen waar hij vandaan kwam door een symbool aan de buitenkant uit te vegen.
En dus gingen ze aan het werk, ze tekenden met houtskool precies het symbool na dat in het boek stond, zetten daarna de kaarsen op de juiste plaatsen en legden daarna een stuk rauw vlees in het midden. Die hadden ze uit de koelkast gejat.
Samen zeiden ze de spreuk op en er klonk een harde knal. Ze kuchten door de rook die vanuit het midden kwam en hielden elkaar stevig vast toen de rook begon op te trekken.
Verbijsterd staarden ze naar het figuur in het midden, hij had een koffiekop vast en hij leek sprekend op hun vader.
“Pap?” vroeg eentje.
“Hebben jullie met de kist van jullie moeder gespeeld?” vroeg hun vader. “Dat is gevaarlijk, je weet niet wat je krijgt.”
“Is die kist van mama?”
Hun vader glimlachte. “Zo heb ik jullie moeder leren kennen. Ze riep me op, ze was niet gelukkig en wilde met iemand praten. Ik mocht haar, dus ik heb haar nooit een contract laten tekenen voor haar verzoek. Ze liet me uit de cirkel en ik ben haar blijven bezoeken. En uiteindelijk ben ik met haar getrouwd.” Hij nam een slok van zijn koffie. “Laten jullie me eruit? Ik beloof dat ik jullie niets doe.”
De twee jongens keken elkaar aan en knikten daarna naar hun vader.
“Goed.” De vader stapte de cirkel uit en nam nog een slok van zijn koffie. “We gaan naar beneden, ik denk dat we een familieberaad nodig hebben.”
“Waarom hebben jullie dit nooit verteld?” vroeg een van de jongens terwijl ze naar beneden gingen.”
“We hadden besloten het geheim te houden tot jullie achttien werden.”
“Waarom dat?”
“Nou, op de eerste volle maan na jullie achttiende verjaardag zouden jullie demonenkrachten wakker worden, maar voor de tijd wilden we dat jullie zouden opgroeien als normale mensenkinderen. Dus vandaar dat we het geheim hielden.”
De jongens zeiden dat ze het begrepen en gingen met hun vader de woonkamer in. Het was veel om te bevatten, hun vader een demon, zij half-demonen. Achter de rug van hun vader keken ze elkaar aan en brede grijzen verschenen.
Dit zou nog wel eens leuk kunnen worden.
*** © Mariska Bekker ***
~ Geinspireerd door de Septemberschrijfchallenge 2019 van Schrijfdroom en een prompt van de subreddit Writing Prompts~