Oudejaarsavond, de spoedgevallendienst. Op televisie was er een Oudejaarsconference bezig. Nu was het nog rustig op de afdeling, dat zou na middernacht wel anders worden. Andy keek op de klok, half twaalf. Over een half uur tot in de ochtend zouden de meeste patiënten die binnenkwamen naar het ziekenhuis zijn gevoerd vanwege een ongeluk met vuurwerk, of vanwege een overmatige consumptie van alcohol. Helaas gebeurde dat ieder jaar opnieuw.
Hij nam een slok koffie, daar zou hij waarschijnlijk aardig wat van drinken komende nacht.
Zoals ieder jaar werkte hij op Oudejaarsavond. Omdat hij geen eigen gezin had, en andere mensen in zijn familie- en vriendenkring vierden dit veelal met hun gezin, nam hij deze shift vrijwillig op zich, zodat andere artsen die wel een gezin hadden dit thuis konden vieren. Officieel was hij een kinderarts in het ziekenhuis en dat was ook zijn eerste specialisatie geweest, maar hij had de SEH-specialisatie gevolgd tijdens een moment van twijfel over zijn carrière.
Hij werd uit zijn mijmeringen getrokken toen er iemand binnenkwam in een motorpak, met de helm onder zijn arm en een plastic zak in zijn hand.
“Victor?” vroeg Andy. “Wat brengt jou hier?”
“Ik hoorde van Ward dat je moest werken.” Hij zette de zak op de balie. “Voor jou en de rest die nu moeten werken, zodat jullie ook een beetje feest kunnen vieren.”
Andy opende de zak en haalde er een fles uit met een donkergele bubbelende vloeistof erin. “Kinderchampagne,” zei hij nadat hij het label had bekeken.
“Je bent toch ook een groot kind?”
“Dat klopt.”
“En we hebben er niks aan als jullie hier dronken rondlopen.”
“We zouden wel de gezelligste spoeddienst zijn van het land.” Andy keek toe hoe Victor plastic champagneglazen uit de zak haalde. Wat hem betrof mocht dit volgend jaar weer gebeuren.
*** © Mariska Bekker ***
~ Geinspireerd door de Septemberschrijfchallenge 2019 van Schrijfdroom ~